Warszawa, 22.03.14

Kochana Kasiu!

Twój brak nadal odczuwamy w naszych sercach z wielkim bólem, zwłaszcza teraz, gdy sami bardzo cierpimy.

Tak bardzo bym chciał, abyś tu z nami była Kasieńko.

3 lata temu, 22.03.11 Bóg zdecydował inaczej, i zabrał mi Ciebie na Wieczny Spacer Z Kijkami, czyniąc w moim życiu ogromną pustkę, a w sercu niezagojoną do dziś ranę. Wiem, że Bóg oszczędził Tobie cierpienia, szybko przenosząc Ciebie Tam Gdzie Słońce Zawsze Wschodzi, a Szczęściu Nic Nie Grozi, i czuję, że będąc Tam Blisko Niego Doznajesz Cudownego Życia Wiecznego. Mnie natomiast Pan Bóg wystawił wtedy na Najtrudniejszą w Życiu próbę, którą, patrząc wstecz z dzisiejszej perspektywy, co prawda dzielnie przeszedłem, ale okupiłem ciężkimi, bardzo bolesnymi i niepowetowanymi stratami.

Kasieńko, na pewno dotrzymałem obietnicy danej Tobie w tych krytycznych marcowych dniach, i ze wszystkich sił wraz z Twoją siostrą Justyną, także dzięki zaangażowaniu mojej rodziny i przyjaciół, zapewniłem Twoim córkom to wszystko, co było w mojej mocy, aby je utrzymać, wychować i wykształcić na przekór gigantycznym kłopotom, i potęgującym się stresowi oraz wyczerpaniu.

Zatem Kasiu, spełniły się Twoje dwa marzenia: po pierwsze, za pośrednictwem Boga zesłałaś mi Dzieciątko, dziś 2-letniego synka, o jakim zawsze marzyliśmy, a którego wychowuję wraz z Twoją siostrą (w Jej serduszku jakby bije i Twoje, więc Moja Wdzięczność Kasiu nie zna granic – odbieram to jako Największą Nagrodę od Ciebie i Pana Boga za trud włożony w nasze wspólne życie); po drugie, Twoje córki ukończyły w Warszawie renomowane szkoły: prywatne gimnazjum i elitarne liceum ogólnokształcące, dostając się z wysokimi lokatami na wymarzone studia dzienne. Jedna z nich jest już na drugim roku, osiągając znakomite wyniki w nauce, a druga właśnie kończy pierwszy rok, mam nadzieję, że również świetnie sobie radzi...

Ponadto, po 7 latach wspólnej tułaczki, a zwłaszcza ostatnich ekstremalnie trudnych 3 latach, Twoje córki usamodzielniły się. Myślę, że możesz być spokojna o ich los, gdyż, choć teraz już trzymają go we własnych rękach, to jednak są na start w dorosłe życie dobrze przygotowane.

Ja też chcę spełnić jedno swoje marzenie. Z okazji tej 3 Rocznicy zamierzam Kasiu upamiętnić Ciebie na Zawsze i zaangażować się w projekt Twojego imienia, który będzie opierał się na promowaniu zdrowia i zapobieganiu nowotworom, m.in. poprzez chodzenie z kijkami.

Jednego marzenia nie spełniłem, Kasiu: Nie udało mi się zbudować wymarzonej rodziny dla Twoich córek: odeszły, decydując się na całkowitą rozłąkę w chwili prawdy…

Wiesz jednak Kasiu i ufam, że Bóg to doceni, że choć byłem tylko przybranym, to jednak jakże rzeczywistym i bardzo oddanym im przez ostatnie 7 lat, ojcem.

Szkoda, że Ciebie tu nie ma z nami Kasieńko!

Twój Piotr